نيلز بور (Nils Bohr) فيزيکدان معروف درباره مشاهده قياس ضد و نقيض (پارادوکس) ذره و موج بودن نور گفته بود: "برعکس يک حقيقت بزرگ هم يک حقيقت بزرگ هست." اين هنر پيداکردن دوجنبه ای نبودن حقيقت (۱) را هم ميتوان در مشاهدات جريان مرکز تجارت جهانی (برجهای دوقولو) بکار برد. تمدن درمقابل وحش، "آزادی" درمقابل "ترور"، جنگ صليبی درمقابل جهاد اسلامی، نظم جهان جديد درمقابل کشور خدايی، معملات نفتی درمقابل پيوند نامه کيوتو، سازمان سيا درمقابل القاعده، ميراث نفتی درمقابل ميراث نفتی. نه فقط يکی بلکه همه اين ميدانهای نفوذ دوقطبی نقشی در تزلزلات جاری دارند. اما سهم دقيقشان درين ماجرا در مه جنگ، در زمان چفت و بست اخبار و جنگ روانی نميشود براحتی تشخيص داد. اما طرح، ساختمان، ترکيب و موازيات معلوم هستند.
سال ۷۰ قبل از ميلاد يک سناتور جاه طلب روم بنام مارکوس کراسوس (Marcus Crassus) تصميم گرفت حکومت را بدست بگيرد. کراسوس صاحب اولين آتش نشانی در اروپا بود. او ثروت هنگفت خود را و بزرگترين مالک خصوصی روم بودنش را از طريق نوع مخصوص آتش نشانی خود بدست آورده بود: هروقت ساختمانی آتش ميگرفت او فوری با گروه خود به آنسو ميرفت و پيشنهاد ميکرد که حاضر هست خانه را بقيمتی بسيار ارزان بخرد. اگر صاحب خانه قبول ميکرد، او آتش را خاموش ميکرد و اگر قبول نميکرد او با بردگان آتشنشانی اش بدون خاموش کردن ميرفت.
کراسوس همانطور که ثروتمند شد، قدرتمند هم شد. البته قبل ازينکه قدرت را تصاحب کند به يک آتشسوزی نياز داشت. کمی قبل از بقدرت رسيدن کراسوس، شورش بردگان سرکوب شده بود و رهبر شورش اسپارتاکوس با باقيماندگان به يک ناوگان تجارتی پول داد تا انها را در فرار کمک کنند. کراسوس به ناوگان باج داد تا بدون اسپارتاکوس و افرادش برود، سپس دو گردان رومی را در مکانهایی قرار داد تا اسپارتاکوس مجبور شود بطرف رم برود. با خبر اينکه گلادياتورهای مخوف بطرف روم می آيند و خطر ترور زياد هست، کراسوس بعنوان رئيس منصوب ميشود. او اسپارتاکوس و افرادش را قلع و قم ميکند و کنسول ميشود. و چنين نابودی جمهوری روم آغاز ميشود. بعد از مدت کوتاه حاکميت شورا، در روم ازان به بعد قيصران خدا مانند با قدرت ديکتاتوری شروع به حکومت کردند. بنا به مرحمت مالک بزرگ کراسوس اولين قيصر هم ژوليوس سزار شد.
(۱) وقتی برعکس حقيقت، دروغ باشد برای پيدا کردن حقيقت ميشود ثابت کرد که برعکسش دروغ هست. یعنی دو جنبه، دو طرف دارد.
ادامه دارد ...
درد دل يکي از زخمي هاي فاجعه" کارگر کشي" در شهربابک . منبع پيک ايران
چرا ميزني من يک کارگر فقير هستم؟؟
اقا نزن من که چيزي نگفتم!! من کار ميحواستم همين و بس !! حالا اگر شما تشخيص مي دهيد که ما ديگر به درد کار نميخوريم ومزاحم کار و کاسبي("معذرت ميخوام دزديهاي") شماهستيم خوب ميريم !
ادامه
پستها
0 بیان و اندیشه:
ارسال یک نظر