The American Way of War قسمت دوم

(...)

فقط با این نوع تخدیر هوش می‌توان بیتفاوتی و جهالت رسانه‌ها، بخصوص در سال‌های اول جنگ، در مورد قتل کودکان، زنان و مردان در افغانستان و عراق را توضیح داد. حتی کنون هم گر جهالت را بکنار گذاشتند، اخبار قتل خانواده‌ها را بدون احساسات کوتاه درج می‌کنند و با توجه به عکس شکنجه و آزار، فقط با حرارت از لزوم شکنجه در مقابله با ترور سخن می‌گویند. همان رسانه‌هایی که یازده سپتامبر ۲۰۰۱ از قتل بی‌رحمانه "۷۰۰۰" بیگناه کاملا شکه شده بودند، بعد اخبار اینکه مقتولین فاجعه برج‌های دوقولو تقریبا ۲۴۰۰ نفر بودند درحالیکه مقتولین "جنگ ضد ترور" روز بروز بیشتر می‌شوند، نادیده گرفتند. اما خبر قتل اولین سرباز آمریکایی در توسط آتش دشمن در دنیا پخش شد. بنا بر آمار چند ماه اول جنگ یک سرباز قربانی در مقابل ۴۰۰۰ غیرنظامی مقتول قرار گرفته بودند. ۱۹ نفر متهم به تروریست بودن که یازده سپتامبر رکورد ترور در کاری‌ترین قتل را بدست آوردند (۱۹ به ۲۴۰۰)، چند هفته بعد آنرا از دست دادند (۱ به ۴۰۰۰). و راه جدید، راه جنگ آمریکایی (American Way of War ۳) تضمین می‌کند که این رکورد را بزودی از دست ندهند.

از کلانتری که در تعقیب جنایتکاران شهری را با خاک یکسان می‌کند و بجای دستگیری مقصرین شهروندان را تک تک می‌کشد، چه انتظار باید داشت؟ همکارانش در نقاط دیگر که با یک همچین کلانتری "همبستگی نامحدود" اعلام می کنند، چه بشری هستند؟ و چگونه کارتل رسانه‌های وابسته بکش بکش قلدرانه را بعنوان یک اقدام مدنی لازم و ضروری توجیه، باند را منفور و کلانتر را دلاور اعلام می‌کند، آنهم هنگامی که هنوز مجرم بودن اولی معلوم نیست و ثابت نشده و دلاوری آخری هرروز اجساد تولید می‌کند و باعث بنیاد بزرگرتین اردوگاه فراریان (۴) شد؟ این چه عملیات روانشناسی عظیم بود که دستجمعی طلسم کرد و به حق عنوان "بزرگترین عملیات شستشوی مغذی در تاریخ بشر"(۵) را گرفت؟

ادامه دارد ...

(۳) http://globalresearch.ca/articles/BEL201A.html

(۴) http://news.independent.co.uk/world/asia_china/story.jsp?story=112688

(۵) http://www.rense.com/general15/tr.htm

مبنی بر مقالات ماتياس بروکرز