دسيسه مرکز تجارات جهانی قسمت ۳۲

جنگ، دروغ، ویدئوها - قسمت اول
اینکه حقیقت اولین قربانی جنگ هست اکثرا در رسانه‌ها اعلام می‌شود، اما آنان را از پخش دروغ و نیمه‌حقیقت دربارهء جنگ بعنوان حقیقت باز نمی‌دارد. با اینکه قانون اساسی دمکراسی‌ها استقلال رسانه‌‌ها را در اصل تضمین می‌کند، هنگام جنگ این استقلال مسدود می‌شود. وقتی قدرت متمرکز باشد و مردم بطورکل وابسته به سرمایهء‌ای که در دست خودشان نیست، حقوق دمکراتیک به خواست قدرت بسته است و عملکردمان محدود به خواست سرمایه‌سالاران. البته فرق دمکراسی‌های غربی و دیکتاتوری‌ها در این هست که اینجا می‌توانی به خواست و انتخاب خودت، خاری در وجودشان باشی. البته اگر سرمایه داشته یا هراسی نداشته باشی که خیابانی شوی! برای حفظ ظاهر هم شده باید تحملت کنند، مگر ... خب این داستانی دیگر هست.

رسانه‌ها با خودسانسوری و رضایت تسلیم سرنوشت خود شدند و حتی جیکی ازشان در نیامد. البته بغیر از خاری در گوشت تعصب و سانسور آمریکایی: Larry Flynt

برای ایالات متحده هم معین و هم شرم‌آور هست که بجای خبرنگاران و گویندگان معتبر یا رسانه‌هایی مانند نیویورک تایمز یا سی‌ان‌ان، سرور نوشته‌، عکس و تصویرهای شهوت‌آمیز و ناشر مجله ‌hustler بود که بخاطر محدودیت گزارشگری در افغانستان از وزارت دفاع آمریکا شکایت کرد (۱). شرم‌آور می‌باشد بخاطر اینکه در اصل وظیفه همان رسانه‌های مشهور که خود را "آبرومند" می‌نامند هست که از استقلال خود دفاع کنند. معین است بخاطر اینکه هنگام هجوم ایالات متحده به گرانادا در سال ۱۹۸۳ میلادی، فقط لری فلینت بود که حق خبرنگاران خود در همراه بودن ارتش هنگام عملیات جنگی از دادگاه خواستدار شد، اما دادرسی را باخت. فلینت در یک مصاحبه (۲) با "Columbia Journalism Review" گفت که رییس‌جمهورها و کارمندان ارشد بعد از ویتنام شروع کردند مطبوعات را "حریف" خودشان بحساب بیاورند:

»ریگان به گرانادا تاخت، بوش پدر به پاناما و بعد جنگ خلیج را رهبری کرد. و در تمام این موارد برای مطبوعات محدودیات سختی موجود بود. الان افغانستان کاهی هست که کمر شتر را می‌شکند. حق شهروندان آمریکا هست که بدانند ارتش چگونه می‌جنگد. وظیفه مطبوعات هست که درباره‌اش گزارش دهند. این یک اصل مسلم قانون اساسی هست. رسانه‌های مهمتر می‌بایست شکایت می‌کردند، و نه من. اما من فکر می کنم که نگرانی‌شان فقط این هست که کی مصاحبه بعدی با جرج و لورا بوش را بدست خواهد آورد.«

چونکه فلینت مدت‌ها پیش در یک نبرد قضایی برای نشان دادن موهای آلت تناسلی در رسانه‌های آمریکا، از خود شایستگی نشان داد – که بخاطرش یک فیلم دیدنی از زندگی‌اش بعنوان شاه شهوت و مبارز آزدیخواه درست کردند – احتمالا از لحاظ قضایی برای این شکایت در دادگاه مجهز و مرد میدان هست. هرچه باشد اینبار هم جریان سر یک مسئله تحریک کننده بود، هرچند جنسی نیست و بلکه از نوع نظامی می‌باشد، و مربوط به سوال اینکه چقدر "موهای آلت تناسلی" را میتوان به جامعه مطلع و فهیخته قرن ۲۱ نشان داد.

حتی شمردن اشخاص غیر نظامی که توسط نیروی نظامی ایالات متحده در افغانستان و عراق به قتل رسیدند در رسانه‌های غربی نامشروع بحساب می‌امد، پس جای تعجب نیست که گزارش‌ها و تصاویر افتضاحات "جنگ با ترور" بعنوان "تخریب کننده" تا ممکن و لازم بود از ملع عام دور نگه داشته شدند.

ادامه دارد ...

(۱)Larry Flynt sues Defense Department to relax news media restrictions
(۲)Larry Flynt's War