بیستمین سالگرد فاجعه چرنوبیل

بیست سال پیش در چنین روزی در بلوک چهار نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل، واقع در اوکراین، انفجار رخ داد.
دلایل بغیر از خصوصیات ساختی رآکتور هسته‌ای و بکار گرفتنش در خارج از مرز توانایی‌اش، کم‌تجربی و نداشتن صلاحیت کافی کارکنان و کارمندان و حتی زیرپا گذاشتن قاعده‌های خاموش کردن سریع رآکتور هم بود.
مابین شصدهزار تا یک میلیون سرباز و کارگر و مهندس و ... برای تمیز کردن و جلوگیری از پرتو در منطقه کار کردند. بیش از دویست و سی هزار ساکنین میبایست منطقه را ترک میکردند.
بغیر از پرتو رادیوآکتیو، بسیاری بخاط ید پرتوزای داخل اغذیه مریض شدند. فقط ساکنین شهر پریبجات که فوری قرص ید پایدار گرفتند، حداقل ازین لحاظ جان سالم بدر بردند.
پنج میلیون نفر هنوز ساکنین مناطق تحت اثر مستقیم پرتوهای رادیوآکتیو بیش از معمول و ید پرتوزای داخل اغذیه می‌باشند.
قبر بتونی بلوک چهار هر موقع امکان دارد خراب شود رآکتوری که هنوز سالیان سال پرتوزا خواهد بود بجان مردم و محیط‌زیست بیفتد.
در مورد اثرات سلامتی و مرگ و میر کارکنان و ساکنین، بخاطر پرده پوشی‌ها، فقط میشود حدس‌ها زد.

با توجه به نکات بالا چند نکته در مورد تولید "انرژی هسته‌ای" در ایران:
سازندگان نیروگاه بالا در ساخت نیروگاه‌های ایران دست داشتند.
در مورد صلاحیت کارمندان بحث نمی‌کنم، چونکه آشنایی مستقیم ندارم و حتی حاظرم بگویم: فرض بگیریم صلاحیت دارند.
اما در بی‌تجربه بودنشان هیچ شکی نیست.
حال اینها مسئول کاری نیروگاه‌هایی در کشوری هستند که درایت خود در پرده پوشی بکار می‌گیرند، در کشوری که در طول تاریخ نوینش، زیرپا گذاشتن قواعد، تنها قاعده پایدار بوده است، نیروگاه‌های هسته‌ای می‌خواهند بکار بگیرند.
دوستانی که نیروی هسته‌ای حق مسلم خود می‌دانند، دوستانی که عملکرد خود زیر پرتو الاهی می‌دانند، می‌دانند پرتو رادیوآکتیو چه بلایی سر انسان و محیط‌زیست می‌اورد؟
بیست سال گذشت، اما هنوز یکسال نگذشته بود، فراموش شد (این عکس‌های بچه‌های "چرنوبیل" هست، اگر طاقت ندارید یا عادت دارید چشم خود ببندید تا مجبور به فراموش کردن نشوید، نگاه نکنید!