در پیرامون انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده

فردا آمریکا انتخاب می‌کند.
تشخیص اینکه کی برنده خواهد تابحال سخت نبود، حال هرقدر رسانه‌ها و سیاست‌بازان بحث و تحلیل می‌کردند.
دمکراتها سعی می‌کردند یک «شارلاتان» به میدان بفرستند و جمهوریخواهان یک «احمق» و درجه حماقت و شارلاتانی هرکی بر دیگری میچربید او برنده می‌شد، حتی اگر کمتر رای می‌آورد (کندی و بوش).
شارلاتانترین‌ها، بهترین رییس‌جمهور و هرچه احمق‌تر، محبوبیت بیشتر مابین عوام داشتند و هنوز هم دارند.
محبوب‌ترین رییس‌جمهور آمریکا رونالد ریگان بود که خیال و اعلام می‌کرد گیاهان باعث آلودگی هوا هستند و نه کارخانه‌جات و ماشین‌آلات.
کندی و کلینتون و روزولت مملکت را خوب «چرخاندند» و اگر فردا اوباما پیروز شود، بهترن رییس‌جمهور آمریکا خواهد شد که از او شارلاتان‌تر تابحال ندیدم. البته شارلاتان داریم تا شارلاتان. از نوع کندی که خیال می‌کرد آنقدر زرنگ هست که می‌تواند سر هر کس و ناکسی کلاه بگزارد و مانند کلینتون که زرنگی کرد و دانست سر عده‌ای را نباید شیره بمالد و سر حرفش بماند تا خود بماند و زرنگ‌ترین و ماهر‌ترین (فرانکلین دلانو روزولت) که می‌دانست هرکی و هروقت زورش می‌چربد مجاز هست شیره بمالد و کلاه بگزارد حتی بزرگان و از ما بهتران را.
مک‌کین با اینکه در حماقتش شکی ندارم اما احمق‌ترین کاندید جمهوری‌خواهن نیست در اصل باید از شارلاتان‌ترین کاندیدی که تابحال دمکراتها داشتند، شکست بخورد اما باید دید که خوی نژادپرستی تا چه اندازه در ایالات متحده تحت کنترل شخصی توده مردم هست...