باربارا اُلزن، ژورنالِست و وکيل، گوينده محافظه کار سی ان ان، جزو قربانيون هواپيمايي که روی پنتاگون سقوط کرد، بود. او قادر بود قبل از سقوط با همسر خود، يک کارمند عالی دادگستری دولت بوش، تلفنی صحبت کند. او در حرفهايي که بهش زد هم گفت، که هواپيما بسوی پنتاگون پرواز ميکند. اما اصلا حرفی درباره قيافه و مليت سارقين نزد. عجيب و غريب، نه؟
واکنش معمولی يک خانم سفيدپوست و مو طلائي، يک مراقب تعليم ديده و يک خبرنگار مربوط به جامعه محافظه کار چيست، اگر يک غير از سفيدپوست، عرب و يا يک خارجي زبان هواپيمايش را ربوده و او اورژانسی تلفنی حرف بزند؟ آيا او اين خبر مهم را حتی با يک کلمه هم نميگفت؟ و يا برعکس: آيا نگفتن "خارجي" بر اين معني نيست که سارقين سفيد پوست بدون لحجه بودند؟
ادامه دارد ...
آلبوم ماه افتتاح شد!
و عکسهای تازه در آلبوم برلین 2003، آلبوم ابر، آلبوم طلوع و غروب
يک نکته جالب: دولت آمریکا در این هفته چندبار به عموم گفت که شما را خر کردم و دروغ گفتم. يکی که سازمان سيا در مورد عراق دروغ گفت و یکی که اون عملیات هيجان انگیزی که در آن جسيکا يک سرباز زن آمريکايي را نجات دادند، يک نمايش بيش نبود. دکترهای کلينيک کليد بيمارستان را برای آمريکايي ها ميفرستند و ميگويند بياييد او را ببريد و آمريکايي ها هم مثل فيلم های هاليوودي مياند در را ميشکنند و جسيکا را نجات ميدهند و يک قهرمان دروغين ديگر ميسازند.
در گذشته مردم مشکوک به راستگويي دولتين بودند و واکنش نشون نميدادند. الآن دولت آمريکا با پروئي تمام ميگه متن دروغ گو هستم و مردم هم بخيالشون نیست، شما چه خيال ميکنيد که اين بکجا خواهد کشيد؟ مردم ، مرده اند؟ مردم هم مثل سياست مداران فاسد شده اند؟ مردم اينقدر معتاد به ناچيز و ظاهر و الکل و مواد مخدر و دروغ و ... هستند که ديگر فکر و خيالشان به چیز ديگری غير از اعتياد خود نيست؟؟؟
تا بعد
پستها
0 بیان و اندیشه:
ارسال یک نظر