سياست ميمونی و تحريم فکر- قسمت دوم

چند سوال ديگر: چرا چنين تروريستهای ماهر دفترهای خلبانی به زبان عربی در ماشين اجاره ای ميگذارند؟ چرا بليط ها را با اسم واقعي شان رزرو ميکنند، با اينکه برای پرواز داخلی به شناسنامه و يا پاسپورت نياز نيست؟ برای چه چمداني که در فرودگاه فراموش ميشود حامل نامه وداع هست؟ اگر واقعا نامه وداع به خانواده بود، چرا قبل از پرواز پست نکردند؟ برای چه هنوز هيچ گروهی اقرار نامه انتشار نکرد؟ آيا بعد از هر تروری گروهی يک اعتراف نامه منتشر نمیکند؟ چرا مثل هميشه بعد از ضربه های تروريستی، يک تقاضای سياسي، اعلامیه ای، حتی کمترین چيزی وجود ندارد؟ سازمانهای اطلاعاتی با جاسوسانش کجا بودند و چرا بيخبر؟ حفاضت پرواز امريکا با بهترين رادارهای شخصی و نظامیش چه کار ميکردند؟

بجای اينکه رسانه های گروهی دنبال جواب اين سوالها بگردند و یا حداقل این سوال ها را بکنند، از روز اول شروع به پخش تفسير بوش و دسته جنایتکار، اسلحه فروش و نفتی دور و برش کردند.

کارل شميت، حقوق دان و تئوريسين قدرت در رايش سوم هم ميدانست که فقط يک تضاد-دوست-دشمن واضح ميتواند حاکميت مطلق تضمين کند.

ميمون ها هم هنگام توفان و رعد و برق يک واکنش دارند: آنها به بالای نزديکترين تپه رفته و با حرکتهای تهديد کننده بسوی آسمان نشان ميدهند. مثل اينکه برای اولين کارکرد يک فاجعه، ظاهراً یک نوع مکانيک مقصر در همه ميمونها وجود دارد.

با تشکر از ماتياس بروکرز mathias broeckers

---

برای ديدن عکسی از خيابان ايرانی در برلين به آفتابگردان يک گيله مرد سر بزنيد.

برای دوستداران عکس و البته با رابط سریع اینترنتی و يا با حوصله زياد: عکسهای تازه در آلبوم غروب، آلبوم ابر و آلبوم برلين.

سياست رو باید شناخت تا نگذاریم از ما استفاده شود. دوری از سیاست و اونها رو بحال خود گذاشتن هم خواستشان هست. و نگذاريد که حقیقت شما رو افسرده کنه و باعث بستن چشم و گوشتون بشه، که اینهم خواست سران این جهان است. خواستشان را برآورده نکنید ...
آرمين گيله مرد

هرچه آگاه تر