توضيحی در مورد خيلی جدی بودن پست قبلی:

منظور از جدی بودن اين نبود که که ماشينسواری ممنوع شود و نميخواهم که اينکار ممنوع شود. بلکه اميدوارم که خودمان بکنار بگذاريم، متوجه شويم که زيان دارد و مفيد نيست. و اعمال ديگران (همه ميکنند ... پس بقيه چی ... آنها هرگز از روی ميل دستبرداری نخواهند کرد ... وقتی ديگران نميکنند چرا من ... و ...) را بهانهء برای عملکرد خود قرار ندهيم!!!
ميدانم برای پيشرفت گاهی اوقات استفاده لازم هست اما اکثراً بدون لزومت استفاده ميکنيم.
ياد بگيريم خود انتخواب کنيم و تصميم بگيريم. مسئوليت خود را قبول کنيم!!!
آرمين گيله مرد

در ادامه و جواب:
تا وقتی که ما با جديت واکنش نشان ندیم رای مارا جدی نميگيرند!!! واکنش ما هميشه بوی بيخيالی و بيتفاوتی ميدهد. تا وقتی که ما حاضر باشيم آنچه که در دست ما ميگذارند استفاده کنيم و حال هرچقدر هم مضر باشد از توليد و فروشش دست برنميدارند.
ما نه فقط مسئوليت خود را جدی نميگيريم بلکه اکثرا حتی قبول نداريم که ما مسئوليم و فکر کنم هرچقدر هم بگوييم از سيایت و سياستمدار بدمان می‌آید، خيلی خوشحاليم که وجود دارند تا بتوانيم در چهارگوش خانمان غُر بزنيم و بگيم اين سياستمداران ....
اينکه رای مارا جدی نميگرند تقصير خودمان هست و از بندهء سرمايه هم انتظاری نيست غير از اينکه سود کلان بزند وگرنه زندگی‌اش برايش بيمعنی می‌شود.